แสงดาวจากชาย…แดนฝัน(ยุทธพล พรมดาว)

อีกเรื่องราวที่แอดมิน..มายาโหรดอทคอม
อยากจะเล่าให้น้องๆ ผู้กำลังเดินทางตามหา
ความฝันได้ลองอ่านดู…เชื่อว่าใครหลายๆ
คนน่าจะรู้จักเค้าดี นรต.ยุทธพล  พรมดาว  Monkey policeแห่งชายแดนใต้….เรื่องราวชิวิตที่น่าติดตาม…ของเค้าจะเป็นอย่างไรลองติดตามดู
(บทสัมภาษณ์ แห่งแรงบันดาลใจ  ของ นรต.ยุทธพล  พรมดาว )

แสงดาวจาก…ชายแดนฝัน…

เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง…
ยากจน…อดอยากแร้น…แค้น…
อพยพ…หนีความแร้นแคน…กันดารแห้งแร้ง..
จากอุบล…มาอยู่บุรีรัมย์…

เป็นลูกคนเล็กของครอบครัว…จากพี่น้องทั้งหมด  3 คน

โคตรเหง้าศักราช…ทำอาชีพไร่มันสำปะหลัง…
ยิงนก…ตกปลา…ทำนา…เลี้ยงควาย…มาทั้งชีวิต…

 

ปู่เค้าปลูกฝังตั้งแต่ยังเด็กว่า…
ครอบครัวเราเป็นคนยากจน…ให้เรียนให้สูงเข้าไว้…
เป็นเจ้าคนนายคน…สบายนักแล…
โดยเฉพาะ…ข้าราชการ…

เขาเติบโตในหมู่บ้านกลางทุ่ง…มันสำปะหลัง…
โตมาก็มีแต่มันสัมปหลัง…มันสำปะหลัง…และก็มันสำปะหลัง…
ฉะนั้น…ชีวิตนี้…มีแต่มันสำปะหลัง…

อายุได้ 6 ขวบ เข้าเรียนครั้งแรกที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก…
ในหมู่บ้าน…และครู ที่สอนเค้าก็ครูในหมู่บ้านนั้นแหละ…มีความรู้พออ่านออกเขียนได้…มีนักเรียนอยู่ไม่กี่คน…

พอจบ… ป.6  จะไปเรียนต่อมัธยมในตัวอำเภอ…
แต่ปรากฏว่า…ไปเรียนต่อไม่ได้…เพราะพ่อกับแม่ไม่มีเงินส่ง…
ค่ากิน…ค่าเรียน…ค่ารถ…ค่าอะไรต่อมิอะไรสาระพัด…

ทางเลือกเดียวที่สามารถทำได้คือ…
เรียนที่โรงเรียนในหมู่บ้าน…ต่อไป…
จนกระทั้งจบ ม. 3  ….แทบไม่มีความรู้อะไรติดตัว…
ปรากฏว่า…เพื่อนๆ จะต้องแยกย้ายกัน…
ไปตามวิถีชีวิตแต่ละคน…

แต่คงไปได้ไม่ไกล…เพราะก็คนในหมู่บ้าน…ดีที่สุดในโรงเรียนก็คง
เป็นอาชีวะในตัวจังหวัด…

วันหนึ่งมีตำรวจเข้ามาจับยาเสพติดในหมู่บ้าน…
เขาเห็นตำรวจ…เค้ารู้สึกว่า…ชอบ…มันเท่….
อยากพกปืน…อยากมีปืน…ไล่จับโจร…

อีกทั้งเป็นข้าราชการ…ไฟลุกท่วมหัว…
เกิดคำถามขึ้นในหัวอย่างมาก…

เอาเรื่องไปถามพ่อ…
พ่อก็ไม่รู้อะไรมาก…เพราะพ่อจบ แค่ ป. 6
คนสมั้ยก่อนเรียนน้อย…
แต่พ่อมีประสบการณ์เรื่องนี้ดี….เพราะเคยได้ยินตำรวจเค้าเล่าว่า…

มีเด็กในหมู่บ้านข้างเคียงไปสอบนายร้อย…ไปสอบเตรียมทหาร…
แต่สอบไม่ติด…เพราะเส้นมันเยอะ…

พ่อเล่าให้เค้าฟัง…ดังนั้น…
มันเหมือนกับว่า…เส้นทางไปสู่อาชีพทหารตำรวจ…
มันช่างยากเย็นแสนเข็ญ…และอยู่ห่างไกลเค้าเหลือเกิน…
โดยเฉพาะนายร้อยตำรวจ…

แต่เขาเชื่อว่า…ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้…
เค้าจึงไปหาข้อมูลเพิ่มเติม…
เกี่ยวกับการสอบตำรวจ…

ปรากฏว่า…
สิ่งที่เค้าได้รับทราบคือ…ต้องจบ ม. 4 ก่อน
จึงไปสอบได้….

เค้ากำลังจะจบ ม.3  แต่เพื่อนของเขาหลายคน….
เลือกที่จะออกมาทำงาน …
ขุดมัน…ทำไร่มันแถวหมู่บ้าน…เหมือนเดิม….
บางคนไปทำงานโรงงาน…บางคนไปเรียนอาชีวะ…

เพราะคิดว่า..การเรียนต่อ ม.4  5 6
เป็นสิ่งที่ยากเกินไป…ไกลเกินไป…

ต้องใช้เงินเยอะ...เสียเวลา…ทำมาหากิน…
เรียนไปก็เอาไปใช้อะไรไม่ได้…

วันหนึ่งพ่อ…เรียกเค้ามานั่งคุย

พ่อถามเค้าว่า…อนาคตอยากเป็นอะไรลูก…
เชื่อว่า…หลายๆคนคงเคยเจอคำถามนี้…

“ เค้าบอกกับพ่อ…เค้าว่า…ผมอยากเป็นนักเรียนเตรียมทหาร ”

อยากเป็นนายร้อยตำรวจ…ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า…หน้าตานักเรียนเตรียมทหาร

นักเรียนนายร้อยมันเป็นยังไง…

เคยเห็นแต่ในหนังสือ…โบชัวร์

สิ่งที่เค้าฝัน…สิ่งที่เค้าคิด…
ไม่ว่าจะเอาไปเล่าให้ฟัง…มันกลายเป็นเรื่องตลก…
ระดับโรงเรียน
โรงเรียนบ้านนอก…ในหมู่บ้าน…มาตรฐานต่ำกว่า…โรงเรียนในอำเภอ…
โรงเรียนในอำเภอ…มาตรฐานต่ำกว่า…โรงเรียนประจำจังหวัด…
โรงเรียนประจำจังหวัด…มาตรฐานต่ำกว่า…โรงเรียนในกรุงเทพ…
โรงเรียนในกรุงเทพ…มาตรฐานต่ำกว่าโรงเรียนชื่อดังในกรุงเทพ….

และโรงเรียนชื่อดังที่สุดในกรุงเทพคือ….โรงเรียนเตรียมอุดม..

มาตรฐานเดียวกับเตรียมอุดม  คือ โรงเรียนเตรียมทหาร
เค้ากำลังตั้งใจจะสอบเข้าเตรียมทหาร….

“ แค่ชื่อโรงเรียนก็ฟ้ากับเหวแล้ว…”

 

เมื่อหัวใจเรียกร้อง

เข้าจึงตัดสินใจขอพ่อเรียนต่อ ม.4  ในตัวอำเภอ
ห่างจากบ้านประมาณ 20 กิโล ทางดิน…ลูกรัง
เพื่อหวังเอาวุฒิ ม.4 ไปสอบเข้าเตรียมทหาร…
โดยสายที่เขาเรียนคือ สายวิทย์ – คณิต…
เนื่องจากมาตรฐานโรงเรียนไม่สูงมาก…

พื้นฐานจากโรงเรียนเดิม…มาต่อยอด
พื้นฐานโรงเรียนใหม่เป็นเรื่องที่ไม่ยากมาก…

เค้าเรียน จบ.4   และได้วุฒิไปสอบ

แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่เค้าจะรับวุฒิ ม.3 และ ม. 4 ในปีเดียวกัน…
นั้นหมายความว่า…สำหรับคนที่มีวุฒิแค่ ม.4   จะสอบได้เป็นปีสุดท้าย…

เดิม พวกวุฒิ ม.4 จะสอบได้ สองปี  อายุไม่เกิน 18  ปี
แต่คราวนีเค้าอายุ  16  ย่าง 17 ปี…
ทำให้ปีนี้เป็นปีแรกและปีสุดท้ายที่เค้าจะสอบ
เค้าเลือกสอบ ทั้งวุฒิ ม.3 และ ม.4  และสอบทั้ง สี่เหล่า รวมสอบ
ทั้งหมด 8  วัน..

ทำให้เค้ากดดันเป็นอย่างมาก…
ตอนนี้เค้ามีทางเลือกทางเดียวคือ…
ทำยังไงก็ได้…สอบให้ติด…

พ่อเค้าลงทุนกู้เงินมาให้เค้าเรียน
กวดวิชาเดือนสุดท้ายก่อนสอบในกรุงเทพ
เรียนไปได้หนึ่งเดือน…ก็สอบ

เค้าสอบเสร็จ…
ประกาศผลออกมา…

ไม่มีชื่อเค้าในใบประกาศผลสอบ…
เค้าสอบไม่ติด…แม้แต่ฝุ่น…

สาเหตุมาจาก…
> เค้ามีโอกาสสอบน้อยเกินไป
> ความรู้ที่เค้ามีน้อยเกินไป
> ประสบการณ์ที่เค้ามีน้อยเกินไป
> และ…เส้นทางที่เค้าเลือกเดิน…มันสูงเกินไป….

เค้าไม่คู่ควรกับมันแม้แต่จะมาสอบด้วยซ้ำ….
คู่แข่งมาสอบเป็นหมื่นๆ …ที่อยากได้สิ่งที่เค้าอยากได้…

สายตาที่เขาถูกมอง…คือ…ไอ้เด็กบ้านนอก…ผิวเกรียนตัวดำ
ไอ้กระจอก….ไอ้บ้านนอก…
ทุกคนพร้อมจะขยี้เค้า….บี้เค้า…ให้ติดดิน…

และผู้คนพวกนั้นทำสำเร็จ…
เค้าถูกขยี้ด้วยข้อสอบ..จนติดดินไม่เหลือ…
แม้แต่โอกาสให้กลับตัวใหม่…

ความหวังที่จะได้เป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจสูญสิ้น….
ไม่เหลือ…แม้แต่หัวใจที่เต้นอยู่…
แล้วจะทำยังไงต่อดีละ….เมื่อสอบไม่ติด…
สิ่งที่จะทำได้คือ…กลับไปเรียน  ม.5 ต่อ…ไม่มีทางเลือกอื่น…

ชีวิตนักเรียน ม.ปลายบ้านนอก…
โรงเรียน ม.ปลาย บ้านนอก…ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าบ้านนอก…

ครูที่สอนก็ครูบ้านนอก…เรื่องคุณภาพต้องทำใจ…
วันๆ ครูก็จะไม่สอนอะไรนักเรียนมาก…สอนมั่งไม่สอนมั่ง…

ทั้งครูแนะแนว…ครูอะไรก็ไม่ได้สนใจอะไรนักเรียนเท่าไร..
พอครูไม่ได้สนใจนักเรียน…นักเรียนทำไงละ…

นักเรียนก็เรียนกันตามยถากรรม…สิ
เรียนไปวันๆ…ความรู้แทบจะไม่มี…แม้จะไกล้จบ ม.6 ก็ตาม…

สิ่งที่หลอกหลอน

ตลอดระยะเวลาที่เค้าเรียน…
แทบถามหาความสุขไม่ได้เลย…

เพราะเค้าต้องเจอ….สิ่งที่เรียกว่า…
สภาวะนายร้อยหลอกหลอน…เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดมาก…

ทุกครั้งที่เห็นเครื่องแบบ
นักเรียนนายร้อยตำรวจ…
นักเรียนเตรียมทหาร…

มันทำให้เค้าทุกทรมาน…ไปชั่วชีวิต…

มีคนถามเค้าว่า…อยากจะเป็นนายร้อยอีกหรือป่าว…
เค้าบอกว่า…ไม่อยากเป็นแล้ว…เป็นไม่ได้แล้ว…
เพราะมันไม่มีโอกาสแล้ว…ไครๆ ก็คิดแบบนี้…รวมทั้งเค้าด้วย

สิ่งที่เค้าพูดมันเป็นคำพูดที่ทุกคนๆ ที่สอบไม่ติด…
คิดเหมือนกัน…คือหมดโอกาสแล้ว…

ทั้งที่จริงๆแล้ว…ในใจส่วนลึกที่สุด…

“ เค้ายังอยากจะเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจอยู่ ”

“ ความฝันที่ยิ่งใหญ่ของเค้า คือ อยากเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ ”

จนกระทั่ง  จบ.6

เด็กทุกคน..ที่จบม.6 จะเลือกมหาลัยดีๆ เลือกคณะดีๆ
เข้ากันหมด…
เพื่อนๆถามเค้าว่า
“ โตโต้ ”  นายจะไปเรียนต่อที่ไหน

เค้าตอบคำถามพวกนั้นไม่ได้…
เพราะเค้า…ไม่ได้เรียนต่อ…
ไม่ได้เตรียมเอ็นทร๊านซ์..ไม่ได้เตรียมอะไรเลย..

ด้วยหัวใจที่ชินชา..ตั้งแต่สอบเตรียมทหารไม่ติด…
ทำให้ชีวิตเค้า…ไร้ซึ่งจุดหมาย…

ประกอบกับ…พ่อไม่มีเงินส่งให้เรียนต่อ..
ในระดับมหาลัย…

คำถามก็คือ…ถ้าคุณผู้อ่านเป็นเค้า…คุณจะทำยังไงกับชีวิตต่อ…

เลือกเดิน…

เขาไม่ได้เรียนต่อ….
จึงตัดสินใจเข้าไปทำงานในกรุงเทพ…
ด้วยวุฒิการศึกษาแค่ ม.6   จากโรงเรียนบ้านนอก…
และลงเรียนราม ไปพรางๆ
เพราะมหาลัยราม…จะไปเรียนก็ได้  ไม่เรียนก็ได้ ขอแค่มาสอบ

เค้าเข้ามาอยู่กับ…พี่สาวที่กรุงเทพ…
ได้งานเป็นพนักงานคอลเซนเตอร์…ที่ บริษัท ดีแทค…
ได้เงินเดือน 8000 บาท
ทำอยู่ได้  8 เดือน….

 

 

ฟ้าก็ประทานโอกาสมาให้เค้าอีกครั้ง….

ข่าวประกาศ…โรงเรียนตำรวจภูธรภาค 3
เปิดรับบุคคลภายนอกเป็นข้าราชการตำรวจ  นายสิบตำรวจ
จำนวน 50 นาย

จากยอดสมัคร 7000 คน
เขาเห็นโอกาสดังนั้น…รีบคว้าไว้ทันที…
มีลุ้นเว้ย…มีลุ้น…

เอาเรื่องมาบอกพ่อ…ว่าจะลาออกจากงานที่กรุงเทพ…
กลับมาเตรียมอ่านหนังสือสอบ…
พ่อเขาเห็นด้วย…และส่งเสริมอย่างเต็มที่…

ทุกคนในครอบครัว…ส่งเสริมเค้าอย่างเต็มที่…
ได้แต่พูดให้กำลังใจ…ไม่รู้จะทำยังไง…

เผื่อจะสอบติดบ้าง…

ปรากฏว่า…เค้า
สอบไม่ติดนายสิบตำรวจ…แม้แต่ฝุ่น…
เขาเสียใจเป็นอย่างมาก….

ในความเป็นจริงแล้ว…ระดับนายสิบตำรวจ…
มันไม่ได้ยากมาก…สอบไม่ได้นี่….ถือว่าอาการหนัก
(ภาษาชาวบ้านเรียกว่า โง่มาก)

สาเหตุที่เค้าสอบไม่ได้…ไม่ใช่เค้าทำข้อสอบไม่ได้…
แต่ทำไม่ได้เลย…ความรู้ที่เรียนมา…เอาคืนครูไปหมด

ขนาดนายสิบตำรวจ…ยังสอบไม่ติด…
เสือกหวังนายร้อยตำรวจ…
มึงหวัง…เกินไปมั้ย…

เขาโดนดูถูกเยาะเย้ย…จากเพื่อนและ คนในหมู่บ้าน….
จนแทบแทรกแผ่นดินหนี…

และท้อแท้กับความฝันของตัวเอง….
และคิดว่าครั้งหน้า…จะเลิกล้มไม่สอบ….นายสิบตำรวจ..

แต่จะออกไปหางานทำจริงๆ…

เค้าจึงเข้าไปกรุงเทพอีกครั้ง…..
ด้วยวุฒิ ม.6  เขาได้งานที่บริษัท…อาคเนย์ประกันภัย  สำนักงานใหญ่สีลม…
ได้เงินเดือน 8000  บาท เป็นเจ้าหน้าที่คีย์ข้อมูล…

ทำได้ประมาณ สองเดือน….

คราวนี้ฟ้าประทานโอกาสมาให้เค้าอีกครั้ง…

ข่าวประกาศ….
สำนักงานตำรวจแห่งชาติรับสมัคร สอบบุคคลภายนอก…
เข้าเป็น  นักเรียนนายสิบตำรวจ…

จำนวน 1038 อัตรา ทั้วประเทศ  ลงปฏิบัติหน้าที่  สามจังหวัดชายแดนใต้
ประกอบด้วย
โรงเรียน ตำรวจภูธรภาค 9   300  นาย
โรงเรียน ตำรวจภูธรภาค 2   300 อัตรา
โรงเรียน ตำรวจภูธรภาค 1  438  อัตรา

มันเหมือนเป็นข่าวดีและข่าวร้ายของเค้า…
ช่วงนี้สถานการณ์สามจังหวัดชายแดนใต้…ร้อนระอุมาก…

ต้องการกำลังพลลงไปปฏิบัติหน้าที่ด่วน

เค้าเห็นโอกาส…
เอาเรื่องการสอบตำรวจไปปรึกษาพ่อ…
พ่อบอกว่า…ไม่ให้ไป….
บอกว่ามันเสี่ยงมาก….ไปเหมือนไปตาย…

ทุกคนในครอบครัวค้านหัวชนฝา…
มึงจะไปทำไมไปอยู่ใต้…มันเสี่ยง…มึงสอบไม่ติดหรอก…

“ เมื่อฝันแล้วต้องไปให้ถึง ”

เค้าเอาเรื่องการสอบไปศึกษาอีกครั้ง…
เข้าเห็นช่องทางในการเดินไปตามหาฝันของเขา…

“ อย่าเยาะเย้ยความฝันของผู้อื่น…เพราะบางทีเค้าอาจมีอยู่แค่นั้น ”

คือ…สอบนายสิบตำรวจลงไปอยู่ใต้…
แล้วเอาโควต้าไปสอบนายร้อยตำรวจได้..
อายุไม่เกิน 25 ปี จะสอบได้…

มันเป็นโอกาสที่หาไม่ได้แล้ว…ตอนนี้เค้าอายุย่าง 20 ปี
สิ่งแรกที่เค้าต้องทำคือ…
สอบนายสิบตำรวจให้ได้…
หลังจากนั้น…จะมีเวลาสอบ 4 ปี ..สอบนายร้อยตำรวจให้ติด…
ถ้าสอบไม่ติด ชีวิตหายนะ….

ถ้าพยายามสุดความสามารถเต็มที่…
ก็น่าจะพอได้อยู่…

เมื่อต้องตัดสินใจ…

หลักการตัดสินใจยามคับขัน
เค้าบอกไว้ว่า…

“ เมื่อถึงคราวต้องตัดสินใจ…ในยามที่วิกฤติ…คราวคับขัน…
หรือในยามที่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ…ของชีวิต…

มีหลักการตัดสินใจง่ายๆ คือ…
ต้องกลับมาดูเป้าหมายของตัวเองว่า…
ตัวตนที่แท้จริงของเรา…ต้องการอะไร…เอาชีวิตเป็นตัวตั้ง…

แล้วดูว่าจะใช้วิธีไหน…ที่จะทำให้สิ่งที่เราฝัน…
ในสิ่งที่เราตั้งเป้าหมายไว้…
เป็นจริงได้เร็วที่สุด…ตอบโจทย์ชีวิตเรามากที่สุด…

เออเว้ย…ชีวิตกู การสอบนายร้อยให้ติดเป็นเป้าหมายสูงสุด…
ตอนนี้กูเป็นพนักงาน  กระจอกๆ …

“  ถ้ากูไม่เลือกเส้นทางเดินของตัวเอง… ”
กูคงกระจอกแบบนี้ไปตลอดชีวิต…

เขามีทางเลือกอยู่สองทาง…
1.ลาออกจากงาน..แล้วมาสอบนายสิบตำรวจให้ติด
แล้ววางแผนสอบนายร้อยตำรวจต่อ…

2.หรือ  ทำงานรับเงินเดือนต่อไป….รอวันเค้าไล่ออก..
   เพราะเรามันจบแค่ ม.6 และไม่มีเงินเรียนต่อ….

ถามว่าคิดว่าจะสอบมั้ย…ในเมื่อ…
=> เค้าไม่พร้อมสอบ….ไม่ได้อ่านหนังสือเลย…มีแค่ความรู้เดิมๆ…
=> พ่อแม่ไม่อยากให้ไป…ญาติพี่น้องไม่อยากให้ไป…
=> มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งแล้ว

คิดว่าไงคับ…

เค้าบอกว่า…

“  ฝันแล้ว….ไม่มีทางไปถึงฝัน…เค้าเรียก…เพ้อฝัน ”
“  ฝันแล้ว…มีเส้นทางไปถึงฝัน…เค้าเรียก…เป้าหมายชีวิต”

และเส้นทางการสอบนายสิบตำรวจ…
คือ…เป้าหมายชีวิตอันสูงสุดของเค้า…

เขาตัดสินใจเลือกสอบนายสิบ….และลงใต้…ไปตายเอาดาบหน้า…

เด็กบ้านนอก…ยากจนแร้นแค้น…
โง่ดักดาน…ไร้โอกาสทางการศึกษา…
เสือกฝัน….โครตยิ่งใหญ่…เป็นนายร้อยตำรวจสามพราน…

มึงฝันใหญ่เกินไปมั้ย…

คำด่าๆ ต่างๆน่าๆ  ของคนรอบตัวเค้า….ว่าเค้า…
ด่าเค้า…ดูถูกเค้า….กดดันเค้า…กดขี่เค้า…
จนทำให้หลายต่อหลายครั้งต่อการเตรียมสอบของเค้า….

ท้อจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน..

เค้าเลือกเดินแล้ว…
เลือกเดินตามฝันของเค้า….

เค้าไปสอบนายสิบตำรวจ…ที่รามคำแหง…สถานที่ที่เค้า…เสียใจมาแล้ว….
เมื่อครั้งสอบเตรียมทหาร…

ยอดคนสมัครวันนี้  10000 คน  รับ 300 คน
วันนี้เป็นโอกาสใหม่ของเค้า….

ความหวังที่จะเร่ิมต้นชีวิตใหม่…
ที่จะสอบเข้านายสิบตำรวจ…

ปรากฏว่า…

เข้าสอบติดนายสิบตำรวจ….สมดั่งใจ…

สอบติดเสร็จ…เข้ารับการฝึกทันที่…ที่โรงเรียนตำรวจภูธรภาคหนึ่ง…
เป็นหลักสูตรพิเศษ…เร่งรัดลงสามจังหวัดชายแดนภาคใต้….
ระยะเวลา 6 เดือน…

เขาดีใจมาก….
เขาบอกกับตัวเอง….บันไดก้าวแรกกูทำสำเร็จ…
อย่างน้อยที่สุด…กูก็เป็นคนแรกของหมู่บ้าน…

พ่อแม่…ญาติพี่น้อง…รู้ข่าวว่าสอบติด…

เป็นไงครับ….
โดยปกติ…ใครคนหนึ่งในครอบครัวสอบรับราชการได้นี่…
ต้องฉลองทั้งหมู่บ้านแล้วใช่มั้ย…

แต่ปรากฏว่า…ไม่มีใครเลยแม้แต่คนเดียวที่ดีใจกับเค้า….
เนื่องจาก….เค้าจบมาแล้วต้อง…
ไปปฎิบัติหน้าที่ที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้…ทันที….

ทุกคนในครอบครัว…ดูเศร้าๆ…
อารมณ์…เหมือนงานศพไม่มีผิด 

มันเหมือนกับ…กำลังจะส่งเค้าไปตาย…
สถานการณ์ทางชายแดนใต้รุนแรงมาก…ข่าวออกทุกวัน

ฝึกจบ  6 เดือน…
เขาถูก…ส่งตัวลงปฏิบัติหน้าที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ทันที…

 

 

มันเป็นความรู้สึกที่เลวร้ายมาก…
หน้าพ่อหน้าแม่เจอแป็บเดียว…ก็ต้องเก็บของสัมภาระ…
ลงมาอยู่ชายแดนใต้แล้ว…

เค้าได้รับการบรรจุลงเป็น…ผู้บังคับหมู่ป้องกันปราบปราม

ที่ที่เค้า…อยู่คือ…อ.สายบุรี  จ.ปัตตานี…
ดินแดนลังกาสุกะ…ปลายด้ามขวานไทย
ถือว่าเป็นอำเภอที่ค่อนข้างมีเหตุการณ์รุนแรง

สาเหตุที่เลือกลงที่นี่เพราะ…มีถนนสายหลักตัดผ่าน….
มีรถทัวร์ขนส่งถึงตัวอำเภอ….และคิดว่าไม่น่าอันตรายมาก…
แต่ที่ไหนได้…พอไปอยู่มันไม่ใช่อย่างที่คิด…

ซักพักก็ไปอบรม…ปรับพื้นฐาน…ที่จังหวัดยะลา…
และได้มาอยู่ชุด  นปพ.ฉก.212  ปัตตานี
ทำหน้าที่คุ้มครองครู…(ดูแลครู  ให้ปลอดภัย)
ไปวันแรก…ระเบิดลง…

ทำให้หัวใจน้อยๆ  ของตำรวจจบใหม่…
เต้นอย่างไม่เป็นสุข…

ระหว่างบ้านกับโรงเรียน
ตอนเช้าต้องออกจากฐานตั้งแต่ 0600  – 0900  เสร็จแล้ว
ก็จะไปซื้อกับข้าวที่ตลาดและเขามาทำอาหารเช้าให้คนในฐานกิน…

 

 

พอตอนเย็น  15.00 น. ก็จะไปคุ้มครองครู…ดูแลเด็กชาวมุสลิม…
ให้กลับบ้านอย่างปลอดภัย
พอตกมืด…เข้ายาม…ถือปืนกอดปืนก่อนนอน
ชีวิตเป็นแบบนี้ทุกวัน…
ไม่เหมือนกับ…ตำรวจคนอื่น…ที่อยู่ในที่ปลอดภัย…
มีเวลาอ่านหนังสือ…มีเวลาเตรียมสอบ…

“​แต่มันไม่ใช่ข้ออ้างของคน…มีฝัน ”

เมื่อฝันเรียกหา…

ชีวิตของเค้าคงเหมือนกับเพื่อนเค้าอีกจำนวนมากมาย….
ที่เลือกเส้นทางนี้แล้ว…อยากจะเดินตามฝัน…

แต่มีไม่กี่คน….
ที่ทำฝันของตัวเองสำเร็จ…
และเค้าก็ปรารถนาที่จะเป็นคนๆ นั้น….

เป้าหมายของเค้ายังไม่เปลี่ยนแปลง…
นายร้อยตำรวจ…คือความฝันของเค้า…

แต่ว่าวิธีการที่จะไปถึงฝันมันเปลี่ยนไป…
ก้าวต่อไปคือ…เตรียมสอบนายร้อยตำรวจ…มีเวลาอ่านหนังสือ สี่ปี…
ถ้าทำไม่ได้…เกมส์จบ…

มันไม่ง่ายที่จะสอบเข้านายร้อยตำรวจ…
เพราะว่า…ความรู้ในหัวมัน…ไม่มี…

ในทุกๆวันเค้าต้องออกคุ้มครองครูแล้วจะเอาช่วงไหนหละอ่านหนังสือ…
คำตอบคือ…มันไม่มี…
มันไม่มีจริงๆ…(คนไม่ไปอยู่ไม่เข้าใจ)

เค้าบอกว่า…เวลาที่เค้าอ่านหนังสือคือเวลาที่ว่าง…
แต่มันไม่เคยว่างนะสิ…ทำยังไง…

เนื่องจากฐานปฏิบัติการ….ที่ไปอยู่
เป็นบ้านของชาวบ้านที่ถูกโจรใต้ยิงตาย…
เขาและคนในฐานจึงได้รับคำสั่งให้เข้าไปอยู่ตั้งเป็นฐานปฏิบัติการ…

ลักษณะของ…ฐาน
=> มีไฟที่โยงจากบ้านชาวบ้าน…
=> มีห้องน้ำเก่าๆ ของเจ้าของเดิม…
=> มีหลังคากันฝนตกแดดออก…ประทังชีวิต…
นอกนั้นไม่มีอะไรเลย…

ทุกๆ คืนก็ต้องยืนเข้ายาม…
รอบๆฐาน…ดูแลความสงบเรียบร้อย…
ท่ามกลาง…ดงห่าสงคราม….ที่โจรใต้ก่อไว้….
ไม่รู้มันจะบุกมาเมื่อไร…

แต่ช่วงแรกเป็นเด็กใหม่…เชื่อว่าใครๆก็กลัวเหตุการณ์ทั้งนั้น….
ไม่รู้ว่ามันจะเกิดกับเราหรือป่าว..

เหตุการณ์รุ่นแรงมาก…มียิงปืนขู่….เกือบทุกคืน…
พื้นทีไกล้เคียงมีรถโดนระเบิด…โดนฆ่าตัดคอ….โดนยิงอยู่ทุกวัน…

ทำให้ไม่มีกระจิตกระใจอ่านหนังสือ…
จนเวลาล่วงเลย….
ไม่นาน…

โอกาสที่เค้ารอคอยมาทั้งชีวิต…
มาเยื่อนเค้าอีกครั้ง…

“ เห็นเป้าหมายแล้ว…อย่าสนใจวิธีการ ”

โรงเรียนนายร้อยตำรวจ รับข้าราชการตำรวจ…
ชั้นประทวนอายุไม่เกิน 25 ปี สมัครสอบเข้าเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ  จำนวน 30  นาย
และเป็นรุ่นแรกที่รับ นรต.หญิง…   ปี พ.ศ.2552

บัตรสอบปีแรก…ปี 2552   แต่ไม่ใช่การสอบครั้งแรก..

มีผู้เข้าสอบ  ประมาณ​  1800  คน รับ  30  นาย….
ตัวเลขน้อยมาก…

ทุกคนที่ไปสอบดูมีโอกาส…มีความหวัง…
เขาเข้าไปสอบ…โดยรู้ตัวเองดีว่าไม่พร้อมจะสอบ…
เพราะเนื้อหาที่ใช้สอบ…มันยากมาก
คืนครูไปหมดแล้ว…

ประกาศผลสอบ…
ปรากฏว่า….เค้าสอบไม่ติด…แม้แต่ฝุ่น…

เค้ารู้ตัวตั้งแต่ออกจากห้องสอบแล้วว่า…สอบไม่ติด….
เพราะเค้าไม่พร้อมสอบ….
อุทานในใจ…ปีนี้…ไม่ใช่ปีของกู…
มันไม่พร้อมจริงๆ…ต้องยอมรับ…
ก็ต้องกลับชายแดนใต้ไปทำงานต่อ…

กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมต่อ…ใช้ชีวิตแบบเดิม…
กลับไปเป็นคนไร้ค่าแบบเดิม…

ดูเหมือนชีวิตจะดูแย่ลงเพราะการสอบไม่ติดของเค้าทำให้…
เค้ารู้สึกท้อแท้…ทางบ้านหมดหวังในตัวเค้า…
เพื่อนๆก็ไม่ได้ช่วยอะไรเค้าเลย…
ได้แต่ชวนกินเหล้า…กินเหล้า…และกินเหล้า…

จากนั้นไม่นาน…เค้าก็ติดเหล้า…
กลายเป็นคนติดเหล้างอมแงม….

เป้าหมายอันยิ่งใหญ่ของเค้า…เริ่มดูริบหรี่…

แม่โทรมาหาเค้า…พ่อโทรมาหาเค้า…ถึงสารทุกสุขดิบ…

เค้าสบายดี…เค้าบอกพ่อแม่เช่นนั้น…

วันหนึ่งเค้าเริ่มคิดได้…

เริ่มรู้สึกว่า….กูจะเมาอยู่แบบนี้ไม่ได้…แล้ว…
กูมีฝัน….กูมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่…
กูจะมายอมแพ้แค่นี้ไม่ได้…โอกาสกูยังมีอยู่…

“ ถ้ายอมแพ้ง่ายๆ  สู้มิต้องเริ่มต้นจะดีกว่า ”
เค้ามีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่รออยู่เบื้องหน้า..
กลับบ้านคราวนี้…
เค้าหอบหนังสือจากที่บ้านมา…ไว้ที่ฐาน
ใช้ทุกช่วงเวลาที่ว่าง…อ่านหนังสือ…
อ่านหนังสือและอ่านหนังสือ…

ปัญหามีอยู่ว่า….

ความรู้ที่เคยเรียนมาคืนครูไปหมดแล้วจะทำไงดี…
ไม่รู้จะทำไง…

ใช้เวลาเพลิน…โอกาสมันมาอีกแล้ว…

โรงเรียนนายร้อยตำรวจ รับข้าราชการตำรวจ…
ชั้นประทวนอายุไม่เกิน 25 ปี สมัครสอบเข้าเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ  จำนวน 30  นาย
ประจำ ปี 53

เค้าพึ่งฟืนตัวได้จากการหายเมา…ตั้งสติได้ไม่นาน…

 

 

เริ่มต้นใหม่หัวใจไม่ยอมแพ้…

ปรากฏว่า…เขาไปสอบ…แต่ความรู้ที่มีในหัวมันไม่มีเพียงพอ…
สำหรับคนที่จะสอบติด…

ปีนี้เค้าไม่พร้อมสอบ…เวลาผ่านไปอีกปี…
ผลสอบครั้งนี้เค้าไม่ติดแม้แต่ฝุ่นเช่นเดิม…

เค้าต้องกลับไปใช้ชีวิตเช่นเดิมอีกครั้ง…ครั้งแล้วครั้งเล่า…
ข้อสอบมันยากมาก…

จนเค้าคิดว่า…พระเจ้าไม่มีความยุติธรรมสำหรับเค้า…
สิ่งที่เค้าบ่น…ไม่มีไครได้ยิน…
ได้แต่โทษคนอื่นๆ…โทษโน่นนี่นั้น….

สุดท้ายก็ต้องกลับมาโทษตัวเอง…
หนึ่งปีที่ผ่านมา…มัวทำอะไรอยู่…มัวทำเหี้ยอะไรอยู่….

กลายเป็นว่าการสอบครั้งนี้  เว้าไปอีกปี…
ไม่ใช่เพราะความรู้ไม่มี…แต่ไม่มีเลย…

มั่วแต่หลงระเริงอยู่…คิดว่ามีเวลาอีกหลายปี…
ประมาท…มากๆ

เค้าสอบเตรียมทหารไม่ติด….
แต่ไม่ยอมแพ้วางแผนใหม่….สอบนายสิบ…และสอบนายร้อยต่อ…
ตอนนี้นายสิบสอบติดแล้ว…ต่อไปคือนายร้อย…

แต่เค้าลืมไปว่า…เนื้อหาที่ใช้สอบนายร้อย….มันคนละเรื่องกับเตรียมทหาร….
คือต้องใช้วิชา ม.ปลายสอบ…
และวิชา ม.ปลายเค้า…ได้คืนครูไปหมดแล้ว….
หมายความว่า…เรื่องที่เค้าออกสอบ…เราไม่มีความรู้ไปสอบ…

อ่าวแล้วทำไง..
ก็ไม่รู้จะทำยังไง…

ก็ต้องเริ่มอ่านใหม่หมด….
วิชาที่ใช้สอบ มันมี  คณิต  ฟิสิก  เคมี  ไทย  อังกฤษ..

เคมี ไทย อังกฤษ พออ่านได้…

แต่คณิตฟิสิกต้องมีคนสอน….เพราะอ่านเองไม่รู้เรื่อง….

และมันไม่ง่าย…
ที่จะอ่านคณิต  ฟิสิก  เคมี   ม.ปลาย…ด้วยตัวเอง…

ขนาดคนเค้าเสียเงินไปติว…กันยังเรียนไม่ค่อยจะรู้เรื่อง…
แล้วมึงเป็นไคร…

แล้วทำยังไงจะรู้เรื่อง…
ต้องไปหาที่ติว…
ติวที่ไหน…กรุงเทพ…

กรุงเทพคือที่เดียวที่คิดได้ในตอนนั้น…
เป็นวิธีเดียวที่คิดออก…

เขาจึงตัดสินใจสู้อีกครั้ง…
โดยทุกการแลกเวรยาม  กับเพื่อน…
เพื่อที่จะได้มีเวลาขึ้นมา…เรียนที่กรุงเทพเสาร์อาทิตย์…

 

เขาใช้เงินเดือนที่มี ลงคอร์สเรียนที่กรุงเทพไว้ที่หลังราม…
โดยทุกวันศุกร์…จะต้องจองตั๋วรถทัว…และนั่งรถทัวร์เย็นวันศุกร์ที่ปัตตานี…
เดินทางกว่า  14  ชั่วโมง  กว่า 1160 กิโล   เดินทางจากปัตตานี มา

กรุงเทพ…เพื่อมาติววันเสาร์และอาทิตย์…
พักที่หอ แถวรามหนึ่งคืน…
วันอาทิตย์เย็นหลังเลิกเรียน  นั่งรถทัวร์..
สายเดิมเดินทางเหมือนเดิม  กว่า  1160 กิโล..
ไปสายบุรี  ปัตตานี     สว่างคาตา…

เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน…

ปรากฏว่าเงินหมด…ทำไงดี…
เงินเดือนที่ได้รับ…ไม่พอใช้…

เค้าเลยตัดสินใจ…กู้เงินสหกรณ์   มาสองแสนบาท…
เอาให้แม่ไปหนึ่งแสน…เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ส่งเสียให้เรียน

อีกส่วนหนึ่งเก็บไว้…เป็นค่าติว…และค่าเดินทาง…

ช่วงแรกก็ไป…กรุงเทพดีๆ…
แต่พอช่วงหลัง…นั่งรถไม่ไหว….ค่าใช้จ่ายเยอะมาก…

ประกอบกับงบประมาณที่เริ่มหมดลง

ทำให้ต้องประหยัดค่าใช้จ่าย

 

แกะดำ

โดยปกติเวลาว่างของทหารตำรวจ…
มักจะตั้งวงกินเหล้า…เฮฮาปาตีสนุกสนาน…
และคนที่ไม่ร่วมกินเหล้าตั้งวงคุยกัน สนุกสนาน..
ก็จะถูก….มองว่าเป็นแกะดำ…..
สำหรับเค้า…
ตั้งแต่สอบไม่ติด…เค้ามีความตั้งใจที่เปลี่ยนไป…
เค้าใช่ทุกช่วงว่างในการอ่านหนังสือ…ทำโจทย์ทำข้อสอบ….
พัฒนาตัวเองให้มากเท่าที่จะมากได้…

 

เพื่อนๆในฐาน ตั้งวงกินเหล้า…นั่งคุยกันเฮฮา….
แต่เค้าเลือกที่จะอ่านหนังสือ…

เพื่อนแอบออกไปเที่ยวเค้า…เลือกที่จะอ่านหนังสือ
การอ่านหนังสือคือ…ความสุขของเค้า….ยิ่งอ่านยิ่งเก่ง…
ยิ่งอ่านมากยิ่งถึงเป้าหมายมาก…

เค้าอ่านหนังสือและติวแบบเสาร์อาทิตย์ไปแบบนี้….

การเดินทางที่ทรหด(ปวดตูดมาก)….ระยะทางไกลแค่ใหน…
ไม่ใช่อุปสรรค์สำหรับใจดวงนี้

 

เค้าไม่เคยคิดว่าการเดินทางอันแสนไกล…มันเป็นเงื่อนไขในชีวิตเค้า….
แต่สิ่งที่เป็นเงื่อนไข…คือหัวใจมากกว่า…

 

การไปติวที่กรุงเทพ
ข้อเสียคือ….อาจารย์จะรวบรัด…ตัดตอนและพวกที่เก่งเท่านั้นจะเข้าใจ..
ส่วนคนไม่เก่งแบบเค้า….ต้องพยายามทำความเข้าใจอย่างมาก…

 

บางที่ก็ตามไม่ทันต้อง…
หาซื้อเครื่องบันทึกเสียงไปอัดเวลาอาจารย์สอน…
มันไม่มีวิธีอื่น….ยกเว้นวิธีนี้…

 

“ บางทีคนเราก็เลือกไม่ได้หรอก ”

 

แล้ววันธรรมดาจะทำอย่างไร…
วันธรรมดาเนื้อหาบางอย่างเค้าเรียนไม่เข้าใจ…
ต้องมาอ่านเองยิ่งไม่เข้าใจอีก..

ฟ้าประทานมาให้

ที่ฐานปฏิบัติการ…..ตอนเช้าคุ้มครองครู…
กลางวันเฝ้าฐาน ตอนเย็นคุ้มครองครู….
กลับมาก็กินเหล้า…กินเหล้า…เมาแล้วก็นอน…
แล้วก็หมดไปแล้วหนึ่งวัน
เป็นแบบนี้ทุกวัน….

ที่ฐานมีทีวีจอเล็กอยู่จอหนึ่งติด….ดาวเทียมเคเบิลทีวี…

ปรากฏว่ามีอยู่วันหนึ่ง…หลังกินข้าวเสร็จ…
เค้าก็มานั่งดูทีวี…เพื่อนมันเปลี่ยนช่องไปช่องมา…
เปิดไปเจอช่อง  DLTV   ทางเคเบิล…
การสอนทางไกลผ่านดาวเทียม…วังไกลกังวลหัวหิน…

ซึ่งเป็นวิชาเคมี  และที่สำคัญที่สุดเป็นการสอนพื้นฐาน
ที่เค้ากำลังเรียนพอดี…

สอบถามได้ความว่าผู้สอน ชื่อ  ครูสุรพงษ์  นามมัย
อาจารย์เคมีสอนอยู่โรงเรียนไกลกังวล…กำลัง…สอนอยู่…

พอเค้าเห็นดังนั้น…เหมือนมีความหวังขึ้นมา…เหมือนสวรรค์ยังเมตตา…
เหมือนฟ้าลิขิตให้เค้าไปเปิดตรงช่องนั้นพอดี…

 

นั่งเรียนซักพักก็เข้าใจ…
เพราะโรงเรียนไกลกังวลเป็นการถ่ายทอดสดผ่านดาวเทียม…
การสอนของอาจารย์จะเน้นให้นักเรียนเข้าใจ…
ต้องการให้นักเรียนที่อยู่ไกลๆ เข้าใจ…ให้ทุกคนเข้าใจ…

 

และที่สำคัญเป็นเนื้อหาที่เราใช้สอบนายร้อยตำรวจ….

 

เค้าเลยวางแผนว่า…ไปหาตารางสอนของโรงเรียนไกลกังวลออกมา…
ดูว่าตารางมันตรงกันมั้ย..

 

ปรากฏว่าเช็คเวลาแล้ว ชีวิตหายนะ….
เพราะการสอนในทีวี….จะสอนในช่วงที่…เค้าออกลาดตะเวณ…
ทำให้ไม่ตรงกัน…

อาจารย์ที่สอนในทีวีได้ทิ้งเบอร์กับอีเมลไว้
เลยโทรไปปรึกษา…

ว่าอาจารย์คับ…เวลามันไม่ตรงกันจะทำยังไงดี…

อาจารย์บอกว่า…ระบบที่ออกอากาศเป็นระบบถ่ายทอดออนไลด์..
และมีอีกระบบหนึ่งคือ…ได้สอนผ่านอินเตอร์เน็ต

ให้เค้าเข้าไปดูในอินเตอร์เน็ตได้เลย….มีระบบอีเลินนิ่ง  on demand

เค้ายืนอึ้งอยู่พักหนึ่ง….และบอกอาจารย์ท่านนั้นไปว่า…
อาจารย์ครับ….ที่ที่ผมอยู่…เป็นกลางป่ายางพาราคับ…
ผมเป็นตำรวจปฏิบัติหน้าที่อยู่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้คับ

อย่าว่าแต่อินเตอร์เน็ต…สัญญาณโทรศัพท์ก็แทบไม่มีครับ อาจารย์…
คิดแล้ว…ท้อแท้ซะชีวิต

“ อุปสรรคมิใช่ข้ออ้างของคนอ่อนแอ “

ด้วยความกรุณาของครูสุรพงษ์  นามมัย
อาจารหาทางออกให้

เอาฮาดดีส…มาก๊อบ..มาเดวครูกอป ไฟด์ใส่ ฮาร์ดดีสให้
ไม่รอช้า…เค้ารีบลางานมาหาดใหญ่ซื้อ ฮาร์ดดีส  จำนวน 1 TB
และนั่งรถทัวจากสายบุรี…กว่าพันกิโลมาลง  หัวหิน…

และคิดว่านี้…คือความหวังเดียวของชีวิต
ไปถึงเจอครูสุรพงษ์  ที่โรงเรียนวังไกลกังวน  หัวหิน
และครูท่านอื่น…ใจดีมาก…เห็นความตั้งใจจริง…
ในเมื่อไม่มีวิธีอื่นก็ต้องใช้วิธีนี้…

เรื่องของเค้าทำให้ครูทุกคนและในนักเรียนทุกคนในโรงเรียน
ประหลาดใจมาก…
เพราะมันเป็นเคสแรก…และไม่เคยมีไครทำมาก่อน.

 

“ ถ้ามันเหนื่อยล้า จนก้าวขาเดินไม่ไหว
ก็ลองหยุดพัก แล้วค่อยสู้ใหม่ดีกว่าฝืนเดินต่อไปแล้วล้มลง ”

 

ปีนี้เป็นปีที่ 3 ของการสอบ นรต.
ความรู้ของเค้าแน่นขึ้นมาก…ประสบการณ์สอบ  ที่ผ่านมาอีก
ทั้งได้   HD จากโรงเรียนไกลกังวน

 

กะว่าปีนี้ต้องทำให้ได้  ต้องสอบให้ติด  อ่านหนังสือมาทั้งปี
อ่านหนักมาก…อ่านจนเพื่อนหาว่าเป็นบ้า…

ถึงวันสอบที่เก่าเวลา เดิม มหาลัยรามคำแหง หัวหมาก
เค้าทำข้อสอบด้วยความตั้งใจกว่าครั้งก่อน…
บัตรสอบที่เค้าใช้…กับสิ่งที่เค้าทุ่มเท…

 

วันประกาศผลสอบ
ปรากฏว่า…เค้าสอบไม่ติด
ไม่มีชื่อเค้าในหน้าประกาศผลสอบ…

 

เสียงถอนหายใจเกิดขึ้นกับเค้า…น้ำตาซึมๆ  ออกจากเบ้าตา…
(คิดในใจเมื่อไรจะเป็นวันของกูวะ…แม่งเอ้ย)

สุดท้ายสอบไม่ติดทำไง…
ก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตนักรบสามจังหวัดเช่นเดิม…

“ อย่าไปคิดเรื่องเดิมให้มันปวดใจ  ซ่อนเอาไว้ไม่ให้ไครเห็นความพ่ายแพ้”
เก็บให้ลึกลงข้างใน…หัวใจที่อ่อนแอ ”

เบื่อ…เซ็งเครียด…และท้อมาก…
เมื่อต้องเจอหน้าผู้คน…ต้องเจอคำถามเดิม…

คำถามที่มีคำตอบเหมือนเดิม…
คำตอบที่กว่าจะตอบได้…นี่ต้องโดนทิ่มแทงหัวใจแล้วหัวใจเล่า…

ท้อแท้…แทบไม่เหลือเรียวแรงทำอะไร…
สิ่งที่พยายามมามันไม่มีค่าเลย…

เค้าซึมไปหลายวัน…ไม่อยากเจอหน้าไคร

อยากกลับบ้าน…แต่ไม่อยากออกมาเจอใคร….
แต่สุดท้ายก็เจอ…เมื่อ…ญาติ  รู้ว่าสอบไม่ติด…

“ ลาออกกลับมาบ้านเราเหอะ…เองสอบไม่ติดหรอก…
ไม่มีเส้นสายจะเป็นนายร้อยได้ไง…

เองไม่มีวันสอบติดหรอก…แม้ในชาตินี้หรือชาติหน้า…

 

“ จำไว้มึงไม่มีวัน…คนแถวบ้านดูถูกเค้าเช่นนั้น”

 

ปีหน้าจะสอบปีสุดท้าย  ขอบวชทดแทนบุญคุณพ่อแม่…
ล้างซวย…ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ

บวชเสร็จ…หวั่นใจ…
เพราะว่า…ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วที่เค้าจะสอบ
นายร้อยตำรวจได้…ไม่เช่นนั้นอายุจะเกิน 25 ปี
ไม่งั้น…ชีวิตหายนะ…ทุ่มเทมาหลายปี..

 

เค้าได้มีโอกาสเจอเพื่อนทีสอบติดไป…
มีหลายคนถามเค้า…

 

“โต้…มึงเตรียมสอบ…ที่มึงบอกว่าพยายามแล้ว….
มึงเต็มที่กับมันแล้วเนี่ย…

มึงทำจริงเหรอวะ….”

 

เออกูทำจริง…กูพยายามตลอดปี…ฟ้าไม่เห็นใจกู…
กูเลยสอบไม่ติด…กูอ่านหนังสือหนัก…

โต้…กูว่ามึง…พยายามไม่พอหวะ….

 

เท่าที่กู…ฟังจากมึง…เนี่ย…มึงอ่านไม่พอหวะ…
ที่ว่าอ่านหนักแล้ว…มันไม่พอ…

 

คนที่เค้าสอบติดเนี่ย…เค้าอ่านหนักกว่ามึงอีก
กูจะบอกให้เพื่อน…

 

เค้าฟังที่เพื่อนเค้าพูด…แล้วนำมาคิด…
ก็จริงอย่างที่มันพูด

 

เดินให้ถูกทาง…ไปให้สุดใจ…

ปราชจีน  บอกว่า…

“ ต่อให้อ่านตำรา  10 ปี  ผิดวิธีก็ไม่เก่ง ”

คนที่จะสอบติด…เนี่ย….
อ่านหนัก…อดทน…อึด…มันไม่พอ…
แต่ต้อง…อ่านให้ถูกวิธีด้วย…

ที่เค้าอ่านมาอาจจะอ่านมากก็จริง…แต่มันผิดวิธี

ไม่ตัดปัจจัยแวดล้อม..ให้หมด…
ไม่ตักขยะออกไปจากชีวิต…
วินัยยังไม่เข้มแข็งพอ….
ทำยังไม่เป็นเวลา..เท่าที่ควร…

เค้าฟังเช่นนั้น….คิดได้….
ในปีสุดท้าย…

ปีนี้ต้องทุ่มสุดตัวแล้ว…
งานลาดตระเวนคุ้มครองครู…ตั้งจุดตรวจ
เป็นงานประจำท่ีต้องทำทุกวันอยู่แล้ว

หลายคนคงเคย  ได้ยินข่าว…ตำรวจเอาลิง
มาช่วยตรวจที่สามจังหวัดเมื่อปี  2554

 

ปรากฏว่าไอ้ลิงที่ว่าคือ
ลิงมวลชนสัมพันธ์  MONKEY  POLICE
หรือลิงสันติสุข  พรมดาว  ที่เป็นข่าวดัง…
เข้ามาสร้างสีสันให้ตำรวจสามจังหวัดชายแดนใต้เป็นอย่างมาก

 

ของแปลกของใหม่…แรกๆ ทำเล่นๆ หาเพื่อนมาแก้เหงา…
อารมณ์เหมือนเลี้ยงหมา...หาชุดให้มันใส่แล้วเอาไปด้วย…เท่ดี…

 

ตั้งด่าน จุดสกัด มวลชนสัมพันธ์เอาไปด้วย…
คนชอบเด็กชอบ…
และที่สำคัญ….เจ้านายชอบ…

ทำไมต้องเป็นลิง…ทางใต้ เลี้ยงหมาไม่ได้…
ประชาชนชาวมุสลิม  ไม่ถูกกับหมา…ไม่กินหมู…
เลยต้องเลี้ยงลิง

 

เลี้ยงไปเลี้ยงมา…เข้าตานักข่าว…กลายเป็นเรื่องใหญ่…
งานเริ่มจะเยอะไม่มีเวลาอ่านหนังสือ…

 

ลู่ทางเริ่มมืดมน...เจ้าเพื่อนตัวน้อยกลายเป็นภาระ…
ต้องดูแลพาออกงาน…
จนไม่ได้อ่านหนังสือ….เลิกก็ไม่ได้…
เจ้านายชอบ…ประชาชนชอบ…เป็นของใหม่…

 

สร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับตำรวจ

 

ทำไงดี…
เค้าจึงตัดสินใจขอย้ายไปช่วยราชการ
ที่งานกิจการพลเรือน  ในจังหวัดปัตตานี

เพื่อจะได้มีเวลาอ่านหนังสือ….เดินตามหาฝันต่อไป
งานใหม่ที่ปัตตานีทำแค่…กลางวัน
และ…เป็นเวลา…
ตกเย็นมีเวลาอ่านหนังสือทั้งคืน…
ฝึกทำข้อสอบตลอด…
เป็นปีสุดท้าย  ที่กดดันและเครียดมาก
เสียงเดียว…ที่ทำให้มีกำลังใจตลอดคือ…
พ่อกับแม่…คือเสียง…เดียวที่จะทำให้มีกำลังใจสู้ต่อ…

 

“ พ่อครับ ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วครับ…
โต้จะสอบเป็นนายร้อยตำรวจสามพรานได้คับ   TT

ผมจะเอาดาวมาฝากพ่อแม่ให้ได้…คับ

แม่กับพ่อเป็นกำลังใจให้นะ
โต้ ดูแลตัวเองให้ดี…อยู่ที่นั้นอันตราย….
รักษาตัวด้วยนะ..”   ครับ….

ไม่ต้องเป็นห่วงครับ…ลูกผู้ชายต้องทนได้…

เสียงของพ่อกับแม่…
เป็นแรงบันดาลใจให้เค้าเป็นอย่างมาก
ในการอ่านหนังสือสือต่อ…สู้ต่อ..
เค้าบอกกับตัวเอง…  “

“ จะขอสู้ต่อ….สู้ให้ถึงที่สุด ”

 

เค้าอ่านหนังสือหนักมาก…ในช่วงครึ่งปีหลัง…
ใช้ชีวิตแบบทุ่มเทมากๆ…กับการอ่านหนังสือ…

ขอทุ่มในปีสุดท้าย…ทำไม่ได้ค่อย่ว่ากัน….

ฝันสุดท้าย

เดือนมกราคมโรงเรียนนายร้อยตำรวจ…
เปิดรับสมัคร…
ปีนี้เป็นปี 2555  ปีสุดท้ายสำหรับชีวิตเค้า…

หลายปีที่เตรียมตัวมา…ไม่สมหวัง
เพราะเค้าไม่พร้อม…ปีนี้เค้าอ่านหนังสือมาเต็มที่…

มากกว่าทุกปี…ทำข้อสอบมากที่สุดเท่าที่จะมากได้…
ตั้งใจมาหลายเดือนกว่าจะมาถึงวันนี้….
เสียใจมาหลายครั้ง…ผิดหวังมาหลายหน…

 

ประสบการณ์ความผิดหวัง…มากล้น…

 

ปีนี้เปิดสอบทางอินเตอร์เน็ต…
เค้ารีบสมัครทันทีที่เปิดสอบ…

สู่วันสอบ…เค้าลาผู้บังคับบัญชาเพื่อมาสอบ…
ที่ ม.รามคำแหง  

 

 

บรรยากาศเดิมๆ  อารมณ์เดิมๆ คนก็เยอะเหมือนเดิม…
แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ…ความพร้อม…
ปีนี้มีเวลาเตรียมตัวดี…ไม่ตื่นสนาม
เพราะสอบมาไม่รู้กี่ครั้ง..

 

ทนมาหลายปีนะ…เพื่อสร้างฝัน…
ก่อนสอบโทรหา…พ่อกับแม่…
“ พ่อแม่ครับ…วันนี้โต้มาสอบ…ครั้งสุดท้ายแล้ว…
ปีสุดท้าย…แล้ว…จะไม่ได้สอบอีกแล้ว…

 

“ สัญญาจะไม่ให้ความหวัง…เลือนลางอีกต่อไป…”

 

ฝันของโต้คือเป็นนายร้อยตำรวจ

 

 

พ่อแม่…คอยโต้ก่อนนนะคับ
โต้จะเอาดาวไปฝาก…พ่อแม่ให้ได้…

เสียงคลุมเคลือ…น้ำตาๆ  ของเค้าค่อยๆ ไหลออกมา…
ก่อนจะวางหูโทรศัพท์…

 

ขอพรจาก…พ่อแม่เสร็จสรรพ…
พอถึงเวลาสอบผมก็เข้าห้องสอบ

นึกถึงตัวเองปีนี้เป็นปีสุดท้าย…แล้วกู…
ถ้าสอบไม่ติดชาตินี้ไม่ได้เป็น
นักเรียนนายร้อยตำรวจแน่ ๆ เพื่อ  พ่อ แม่ เพื่อวงศ์ตระกูล  สู้เว๊ย  !!!

 

เตรียมตัวมาสี่ปีแล้วไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป…
นั่งทำสมาธิได้สักพัก

 

กรรมการเดินแจกข้อสอบ
กรรมการให้ตรวจความถูกต้องของข้อสอบ
เค้าตรวจดูทุกหน้าตามคำสั่งของกรรมการ…

 

เปิดข้อไหนก็คุ้น ๆ เหมือนเคยทำมาแล้ว…
ก็เพราะปีนี้เราเตรียมตัวมาดี

 

พอถึงเวลาสอบกรรมการสั่งลงมือทำข้อสอบ 
เค้าไม่รอช้ารีบลงมือทำทันที….เค้าทำ

 

ทุกวิชาเสร็จ….ก่อนเวลากำหนด…
ค่อนข้างมั่นใจ…จากการเตรียมตัวอย่างหนักตลอด…
หลายปีที่ผ่านมา….

 

แต่คนอื่นเขาก็คงทำได้เหมือนเรา…ลุ้นประกาศผลสอบทีเดียวเลย

 

“ ความพยายามไม่ได้การันตีว่า…จะไม่พ่ายแพ้
แต่ที่แน่ ๆ ความท้อแท้  ก็ไม่เคยทำให้ใครชนะ…”

 

สอบเสร็จ…โล่งเดินออกจากห้องสอบ…
บอกกับตังเอง…ชาตินี้ทำดีที่สุดแล้ว…

 

เค้าไม่กลับบ้าน…
แต่ขอลา…อยู่ฟังประกาศผลสอบ…

 

โรงเรียนนายร้อยตำรวจกำหนด…
ประกาศผลสอบทางอินเตอร์เน็ต… 

 

 

วันที่  29  กุมภาพันธ์  2555  เวลา  19.00  น.
คืนก่อนประกาศผลสอบนอนก็ไม่หลับ…

 

รอผลสอบทั่งวัน…ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธ…ทั่วจักรวาร..
บนบาน….หลายที่….หวังว่าบุญบารมีจะทำให้เขาเดิน….ถึงฝั่งฝัน…

 

ความฝันของผมได้สมหวังด้วยเทอญ  สาธุ !!!
อินเตอร์เน็ตประกาศผล…

ไม่กล้าดู  ทุ่มกว่า ๆ แล้วเว็บโรงเรียนนายร้อยตำรวจ
ยังไม่มีวี่แววจะประกาศผลสอบ  นรต.  แต่อย่างใด

ลุ้น ๆๆๆ  รอเวลา…..น่าจะทุ่มครึ่ง….
ทุ่มครึ่งแล้วก็ยังไม่ประกาศ

สักพักเว็บขึ้น  ตัวหนังสือสีแดงเลย…
ประกาศผลสอบผู้สอบผ่านคัดเลือกข้าราชการตำรวจ  (ชาย)
เข้าเป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ  ประจำปีการศึกษา  2555

 

อาการดีใจ…ผสมตื่นเต้นไม่รู้มาจากไหน….
ประกาศผลสอบมีทั้งหมด   3  แผ่น  เอากระดาษ  A4
ที่เตรียมมาปิดผลสอบไว้แล้วค่อย ๆ เลื่อนดูทีละรายชื่อ…

คนแรกไม่ใช่เรา  ดูต่อไป…
คนสอง  คนสาม …
มีชื่อเค้าแต่ไม่ใช่นามสกุลเค้า…ผ่านหน้าแรก…
หน้าสอง….ยังไม่มีอีก…เห้ย…ชื่อเพื่อนกู…

เพื่อนกูติดไปแล้ว…

เหี้ยแล้ว…กู….หน้าเริ่มซีต…ใจเร่ิมเต้น…รัวๆ…

เปิดดูหน้าที่สาม….
” จะพลาด…จะแพ้…จะผิดหวัง
ขอให้เกิดขึ้นหลังคำว่า…ทำดีที่สุด…”
ยุทธพล  พรมดาว  รหัสประจำตัวสอบ  1100132  สอบได้ลำดับที่  3

เห้ย  ชื่อกู ๆ  กูสอบติดนายร้อยตำรวจ
จริงเหรอวะ  ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย…

ชื่อนามสกุล  ถูกต้อง…แถมเป็นตัวจริง
สอบติดภาควิชาการ…

เค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก…
กดเบอร์โทรหาพ่อ…

เสียงคลุมเคลื่อ…เพราะความดีใจและความตื่นตันมันมากกว่า…
พ่อ…พ่อ…
เป็นไรลูก…ไม่เป็นไร สอบไม่ติด..ก็กลับมาบ้านเรา…
พ่อแม่เป็นห่วงเด้อ….

ผม…ผม…สอบติดนายร้อยแล้วพ่อ….
ญาติ ๆ ที่รอฟังเสียงโทรศัพท์จากลูกชาย  รอกันทั้งวัน  คิดว่าเค้าสอบไม่ติด…พอรู้ว่าสอบติด….

ต่างก็พากันดีใจ…เหมือนเชียกีฬาซีเกมส์…
..เค้าได้ยินเสียงทางโทรศัพท์….น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาอาบแก้มโดยไม่รู้ตัวเลย…

น้ำตาแห่งความดีใจได้ไหลออกจากมาเป็นครั้งแรก…
ที่ผ่านมามีแต่น้ำตาแห่งความพ่ายแพ้
นี้แหละคือน้ำตาแหงชัยชนะ…

กูชนะแล้วโว้ย !!! 

 

 

เค้าตะโกนอยู่ในห้องคนเดียว  หลังจากนั้น  เสียงเฟสบุ๊ก
โทรศัพท์ดังสนั่นหวั่นไหว !!!!!

ต่างก็โทรมาร่วมแสดงความดีใจกับความสำเร็จของผม
ผมพ่ายแพ้กับการสอบมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง…
นี่แหละความสำเร็จ !!!!…สุดท้ายเราคือผู้ชนะ

 

แสงสุดท้ายแห่งความสำเร็จ…

และในที่สุดเค้าก็ทำได้…
ไม่มีอะไรที่จะดีใจไปกว่าได้เป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจแล้ว

ประกาศผลรอบแรก…
สอบรอบ สอง…

ตรวจร่างกาย…วิ่ง..ว่ายน้ำ…สัมภาณ์…

ไม่ใช้ปัญหา….สำหรับ…เค้า…

 

ปรากฏว่า…ประกาศผลสอบ…รอบสุดท้าย….

 

บุคคลที่มีสิทธิได้เป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจประจำปี 2555

ในส่วนของข้าราชการตำรวจ

ส.ต.ท.ยุทธพล  พรมดาว

รายชื่อของผู้ที่ชนะ….

รอยยิ้ม…ผสมคราบน้ำตา…ค่อยๆใหลออกมา…

จากน้ำตาของพ่อ…เค้า…
พ่อ..ตบบ่าเบาๆ…

 

และบอกกับเค้าว่า…

“  พ่อคอยวันนี้…มาทั้งชีวิต….พ่อดีใจเหลือเกิน “
ลูกคือ…ความหวังของพ่อ แม่ ความหวังของหมู่บ้าน…
ของทุกคน…และความหวัง…

 

เค้าเป็นนักเรียนนายร้อยคนแรก  คนเดียวของอำเภอ…
ตั้งแต่ตั้งอำเภอมายังไม่มีใครสอบติดเลย…
เค้านี้แหละคนแรกของอำเภอดังไปทั้งอำเภอ…

 

สิ่งที่เค้าคอยมา…พ่อแม่เค้าคอยมา…ทุกคนที่รอคอยมา…ทั้งชีวิต…
เค้าทำสำเร็จ…เค้าทำให้ทุกคนมีความสุข…

 

ที่เล่ามามันทำได้…ไม่ได้บอกว่ามันง่าย…แต่มันก็ไม่ยาก…เกินความตั้งใจ
ถ้าคุณมีความมุ่งมั่น…และอดทน….ต่อทุกส่ิงพอ

 

คุณก็ทำได้…ทำได้ทุกอย่าง….

ส.ต.ท. ยุทธพล   พรมดาว
ผ่านความผิดหวังมาทั้งสิ้น  6 ครั้ง
เจ็บปวดมาหลายครั้ง….ผิดหวังมาหลายหน…
แต่ไม่เคยยอมแพ้…เพราะมีหัวใจที่สู้…

มีความฝัน…มีความหวังอยู่เต็มเปี่ยม…
แม้จะรู้ตัวว่าโง่…แต่ก็พยายามอย่างมีค่า…

 

ใช้ทุกช่วงเวลา…อ่านหนังสือพัฒนาตัวเอง…ให้มากที่สุด…
ใช้โอกาสที่มี…ทำทุกวิถีทาง…

 

เพื่อก้าวไปหาฝันของตัวเอง…
อย่าเอาอุปสรรค…หรือข้ออ้าง….มาขวางทางฝัน…

 

เราทุกคนทำได้…ไครก็ทำได้…ประเด็นคือ….

“  คุณทำจริงหรือเปล่า​ “

 

ปัจจุบัน  นรต.ยุทธพล. พรมดาว  กำลังศึกษาชั้น
ปีที่  4  โรงเรียนนายร้อยตำรวจ

 

ไอดอล  กล่าวไว้…

ความสำเร็จเริ่มต้นที่หัวใจ…

 

คนที่ประสบความสำเร็จ…เกือบทุกคน…
มีเส้นทางการต่อสู้ที่หนักหน้าสาหัส
กล้ำกลืนฝืนทนเกือบตายมาแล้วทั้งนั้น…

 

ถ้ามึงสู้…ไม่ถอย…
มุ่งมั่นทุ่มเท….และไม่ยอมแพ้…
พระเจ้าไม่มีสิทธประทานอะไรให้มึง….
นอกจาก…ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่”

 

สำคัญก็คือ  “ มึงสู้จริงหรือป่าว ”

 

 

 

 

ภาพแห่งความสำเร็จ

 

พวกกูรอ…ดูความสำเร็จของมึงอยู่….

ติดตามเค้าได้ที่ https://www.facebook.com/MONKEYPOLICERPCA69

by  Mayahol.com